Γυναίκα μόνη στην άκρη της θάλασσας

Εγώ το είχα φανταστεί διαφορετικά. Πίστευα ότι θα περνούσα το τριήμερο μου σ΄ένα όμορφο νησί, απολαμβάνοντας τη θάλασσα με περιοδικά και δροσερούς χυμούς και μαζεύοντας κοχύλια για να διακοσμήσω τα γυάλινα βαζάκια του μπάνιου.

Ίσως να μου χαμογελούσε η θεά τύχη με την εμφάνιση ηλιοκαμένου άντρα που θ΄άπλωνε με ερωτικές κινήσεις αντηλιακό λάδι στη τσουρουφλισμένη πλάτη μου. Τελικά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Οι μοναχικές αποδράσεις κρύβουν προβλήματα πρακτικού τύπου.

Καταρχήν δεν υπάρχουν μονόκλινα δωμάτια – κι αν υπάρχουν τα πληρώνεις για δίκλινα. Δεν μπορείς να φας σε μια ταβέρνα. Ο σερβιτόρος σε κοιτάει με μίσος – τα τραπέζια προορίζονται για μεγαλύτερες παρέες. Οι ξαπλώστρες στην παραλία είναι περιορισμένες – πήρα τη ψάθα μου και κάηκα κάτω από τον ήλιο.

Τελικά, βρέθηκα να τρώω σουβλάκια στο δωμάτιο μου και να βλέπω τους λουόμενους από τη βεράντα. Το τελειωτικό χτύπημα δέχθηκα από την καμαριέρα του ξενοδοχείου που με υπέβαλλε σε εξονυχιστική ανάκριση. Ποια είμαι, τι γυρεύω και τι κρύβω. Αν τα ήξερα όλα αυτά σίγουρα δε θα βρισκόμουν μόνη και ανυπεράσπιστη απέναντί της.

Ήμουν έτοιμη να επινοήσω μια φανταστική και δακρύβρεκτη ιστορία που θα δικαιολογούσε την ύπαρξή μου στο νησί όταν χτύπησε η πόρτα και βρέθηκα μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. Είναι αυτές τις στιγμές που ο από μηχανής θεός σώζει την παράσταση και η αυλαία κλείνει με δυνατό χειροκρότημα.

Φλάβιος και Φλοξ στο άνοιγμα της πόρτας με πλήρη καλοκαιρινό εξοπλισμό έτοιμοι και πρόθυμοι να παρηγορήσουν τη μοναξιά μου. Η δική μου παράξενη οικογένεια αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά το ασφαλέστερο λιμάνι του κόσμου. Άνοιξα την αγκαλιά μου κι έριξα άγκυρα…