Χωρίς σήμα

Αγαπητέ μου Φλοξ,

εγώ γουστάρω που έκλεισε η δημόσια τηλεόραση. Γουστάρω τρελά με τα καλοπληρωμένα κομματόσκυλα που έχουν χεστεί πάνω τους. Δε με συγκινούν τα δάκρυα των δημοσιογράφων, οι αγκαλίτσες και τα φιλάκια τους πριν πέσει το σκοτάδι του πολιτισμού.

Σιγά την ενημέρωση. Γλυκανάλατοι παρουσιαστές και μη μου άπτου σχόλια. Νιώσε, άνθρωπέ μου, την είδηση. Κάνε με να τρομάξω. Στήσε στα τηλεοπτικά σου παράθυρα δυο τρεις ζόρικους να κάνουν σαματά.

Θα παίξει η ορχήστρα στο προαύλιο χώρο του ραδιομεγάρου και συγκινήθηκε η κυβέρνηση με τα βιολιά και τις φυσαρμόνικες. Φιλική συμμετοχή τα ΜΑΤ και ο λαός στα χαρακώματα.

Πήγε ο συριζαίος στον ανώτατο άρχοντα της πόλης: «πρόεδρε μας γαμήσανε τη Δημοκρατία», του είπε. «Και τι να σου κάνω εγώ παιδάκι μου, βλέπεις να περνάει κάτι από το χέρι μου;», του απάντησε. Μουτρωμένο έφυγε το αγόρι – να μη του δίνει κανείς σημασία;

Θα ανοίξει πάλι το μαγαζί και θα λειτουργήσει με τα πιο ικανά και πειθαρχημένα στελέχη της κυβέρνησης. Για ξεκάρφωμα θα βάλουμε μερικούς ικανούς και δουλευταράδες να τραβήξουν το κάρο. Οι αποζημιώσεις θα δοθούν κανονικά. Ο λαός θα πληρώνει λιγότερα – έτσι κι αλλιώς σε λίγο καιρό θα βλέπει τηλεόραση στα καφενεία.

Φλοξ, νιώθω τη στεναχώρια σου. Μη λυπάσαι. Σκέψου λογικά και ψύχραιμα. Δείξε εμπιστοσύνη στο μνημόνιο και δε θα βγεις χαμένος.

Με αγάπη,

ο αιώνιος εχθρός σου