Στερεοφωνικός ήχος

Βαλάντωσε στο κλάμα η Φλώρα και μάτωσε η καρδιά μου. Ο Λάκης έχει πρόβλημα με το πουλί του και το κορίτσι μας έβαλε μαύρα πανιά. Σιγά το πράγμα. Αυτά λύνονται εύκολα. Αρκεί να βρεις το σωστό σκύλο και να ξεκολλήσει το μυαλό σου. «Άστο πάνω μου», της είπα, «αναλαμβάνω την υπόθεση»

Εγώ συμπαθώ τον τύπο. Έκανε τη Φλώρα να κόψει τις μαλακίες με την ενέργεια, το σύμπαν και τις φιλοσοφίες του κώλου. Προσγειώθηκε στην πραγματικότητα και δυστυχώς έπεσε πάλι σε λακκούβα.

Αποφάσισα να πάω στο εστιατόριο. Το αφεντικό είχε φέρει δυο τελειωμένες αδελφές να πούνε τραγούδια της χρυσής εποχής και στήνανε τα μικρόφωνα. Γινόταν χαμός μέχρι να βάλουν σειρά.

Ο Λάκης ξέρει από τέτοια πράγματα και έβαλε το χεράκι του. Η σάλα του μαγαζιού γεμάτη κόσμο. Οι τραγουδιάρες με την κιθάρα να μας ζαλίζουν τον έρωτα. Εμείς καθόμασταν στην κονσόλα και κουβεντιάζαμε περί ανέμων και υδάτων.

Μόλις άρχισε να ζεσταίνεται η ατμόσφαιρα και να χαλαρώνουμε μεταξύ μας, μπήκα κατευθείαν στο θέμα:

«Γουστάρεις το Φλωράκι μας;», τον ρώτησα

«Δε καταλαβαίνω», μου απάντησε

«Ξέρω το πρόβλημα, ξεκόλλα σου λέω, ξέρω και τη λύση».

Στραβώνει ο μαλάκας και μου δίνει σπρωξιά. Εμένα μη μου κάνεις χειρονομία…τρελαίνομαι. Περνάω στην αντεπίθεση. Δυστυχώς κατά λάθος – το τονίζω – πάτησα κάποιο κουμπί και όλοι οι πελάτες έμαθαν με στερεοφωνικό ήχο: «δε σου σηκώνεται μαλάκα και τα βάζει μαζί μας».