Ζητείται οδηγός

Καιρό τώρα τσακώνομαι με τον Δήμαρχο. Όλα καλά κι ωραία με τα συσσίτια αλλά δε μ΄αρέσει ο τρόπος μας. Ρε παιδί μου, βλέπεις στην ουρά τους ανθρώπους και η ντροπή είναι μεγαλύτερη από την πείνα τους.

Άσε που πλακώνουν οι κάμερες και γίνεται πανηγύρι. Ξεμύτισε σήμερα μια τύπισσα με επτά πόντους τακούνι, πλακώθηκε στις πούδρες να μη γυαλίζει η μούρη της στο φακό, με το μικρόφωνο στο χέρι να καταγγέλλει το κράτος της απονιάς.

Κοριτσάκι μου, εσύ είσαι για πρωϊνάδικο, να κουνήσεις το κορμάκι σου δίπλα στον καλλιτέχνη της νύχτας και να δώσεις δωράκια στους τηλεθεατές. Εδώ κάνουμε δουλειά. Αν θέλεις να βοηθήσεις έλα να σε χώσω στην κουζίνα. Να δεις τις κατσαρολάρες του στρατού να αχνίζουν φασολάδα και τα ταψιά για πλύσιμο στη σειρά.

Τέλος πάντων, για να μη ξεφεύγουμε από το θέμα, πρότεινα στον Δήμαρχο με το φορτηγάκι του δήμου να πηγαίνουμε εμείς στα σπίτια των ηλικιωμένων και ανήμπορων. Άρχισε τη γκρίνια και τις δικαιολογίες. Το όχημα χρειάζεται συντήρηση. Που θα βρούμε τα λεφτά. Άσε καλύτερα θα μπούμε σε μπελάδες.

Το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε οδηγό. Όλα τ΄αλλα βολεύονται. Το σκυλίσιο πείσμα μου δε με άφηνε σε ησυχία. Και τότε…ουπς…αναλαμπή. Η Φλαβιάρα θα κρατήσει το τιμόνι. Βέβαια, άνθρωπος του πνεύματος και της προσφοράς, ευκαιρία να μας αποδείξει τα λεπτά του αισθήματα.

Δεν έχασα χρόνο. Μπήκα στο δωμάτιο του και τον σήκωσα από το κρεβάτι κακήν κακώς. Έθεσα με δυο λόγια το αίτημά μου. Με κοίταξε διστακτικά. Ήταν έτοιμος να αρνηθεί αλλά του΄ριξα βαρβάτο επιχείρημα. «Αν το μάθει ο Δημήτριος δάκρυα συγκίνησης θα κυλήσουν από τα ματάκια του».

Έπιασε αμέσως το υπονοούμενο. Ο Μήτσουλας – δυο μέρες τώρα ούτε φωνή ούτε ακρόαση – γουστάρει τα ανθρωπιστικά. Κι ο ίδιος διδάσκει εθελοντικά την ελληνική γλώσσα στους μετανάστες. Ε, δε μπορεί θα λυγίσει η καρδιά του.