Ας κρατήσουν οι χοροί

Ε, λοιπόν οι Τροϊκανοί έχουν φρικάρει με την περίπτωσή μας. Σύμφωνα με τα σχέδια τους το πειραματόζωο Έλληνας θα΄πρεπε να΄χει ψοφήσει από την πείνα. Κι όμως φίλε μου, η σούβλα γυρίζει, κλαρίνα ακούγονται στις γειτονιές, λιάζουμε τα κορμάκια μας στις παραλίες, παγωμένες μπύρες και κοψίδι λαχταριστό, έθνος αθάνατο, ραγιά μου εσύ μη σκύβεις το κεφάλι.

Μαζεμένοι οι λιγούρηδες στον κήπο μας, κύριος εγώ, έδωσα το λόγο μου, φροντίζω τους καλεσμένους μας. Για το χατίρι της Φλώρας μου κάνω το κοροΐδο, να ανθίσει η ψυχούλα της, να στάξει γέλιο στο χειλάκι της.

Η Φλαβιάρα κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα. Ο Μητσάρας είδε τον Ιβάν, μαύρες υποψίες μπήκαν στο μυαλουδάκι του και κιτρίνισε από τη ζήλια. Καλό παιδάκι ο Ρώσος, ήρθε με δυο μπουκάλια βότκα παραμάσχαλα, τι ρόλο παίζει ο τύπος ακόμη δεν έχω καταλάβει…θα φανεί στην πορεία.

Η Εύα μας κουβάλησε τον Κινέζο, υποβασταζόμενος με το πόδι στο γύψο, παλουκώθηκε σε μια μεριά και έφαγε τον αγλέουρα. Μέχρι εχθές ο κιτρινιάρης έλεγε τη Φλώρα μου «γρουσούζα» και ξεπάστρευε το σπίτι μας – καρέκλα δεν άφησε να βάλουμε τον κώλο μας. Εγώ, καλός μαθητής του Φένγκ Σούι, μάζεψα το λάστιχο μην έχουμε ατυχήματα…

Η Εύα με τη δικαιολογία «προσέχω τον Κινέζο δάσκαλο» δε κούνησε το δακτυλάκι της. Έτρεχε η Φλώρα να προλάβει τις δουλειές και η μουλάρα, πρώτη μούρη στο τραπέζι, να μας κατηγορεί για συνέργια στο βάρβαρο έθιμο της σφαγής των αμνών.

Δεν περίμενα κάτι καλύτερο από χορτοφάγο άνθρωπο… Φάε μωρή λίγο ψαχνό να κοκκινίσει το μαγουλάκι σου και να σφίξει το σκατό σου. Σαν αγελάδα μασούλησε δυο κουβάδες πρασινάδα και ορίστε τα αποτελέσματα… Έγινε κόκκινο πουά η μούρη της, φούσκωσε σαν μπαλόνι, γούρλωσε τα μάτια της και μείναμε μαλάκες με τη γαρδούμπα στο στόμα.

Η Εύα είναι αλλεργική στη μαντζουράνα. Ποιος έβαλε μαντζουράνα στη σαλάτα; Η Φλώρα ανέλαβε την ευθύνη και ζήτησε γονατιστή συγνώμη.

Κινέζος και Ρώσος, λιώμα από τη βότκα, ξεράθηκαν στα γέλια. Ο Μητσάρας έκλαιγε στην αγκαλιά της Φλαβιάρας για το «καημένο» κατσικάκι. Κι έτσι αναγκάστηκα να σώσω εγώ την αγελάδα της παρέας. Δεν έκανα τίποτα σπουδαίο. Έριξα μερικά χαστούκια, βούτηξα το κεφάλι της μέσα σε ένα κουβά νερό και μετά κάλεσα ασθενοφόρο – το όχημα είναι μόνιμα παρκαρισμένο στη γωνία του σπιτιού μας. Η ιατρική επιστήμη ανέλαβε τα υπόλοιπα…

Περάσαμε όμορφα. Πρώτη φορά δεν έγινα αιτία συμφορών. Έδεσε η παρέα μας με ωραίο τρόπο. Ο Κινέζος μας γάμησε το τύμπανο με τη τσιριχτή φωνούλα του και τα παραπονιάρικα τραγούδια της πατρίδας του. Ο Ρώσος άναψε τα αίματα με το καυκάσιο χορό του. Η Φλαβιάρα έψαχνε ένα συγκεκριμένο βιβλίο με ποιήματα αφιερωμένα στην ημέρα του Πάσχα για να μας απαγγείλει – ευτυχώς δεν το βρήκε και γλιτώσαμε τη συμφορά.

Κι η Φλώρα μου…αχ, Φλώρα μου! Καθισμένη σε μια άκρη μας κοιτούσε λυπημένα. Δεν έχω τη δύναμη να διώξω τη θλίψη της αλλά σκέφτηκα με ένα τραγούδι να ενώσω όλες τις φυλές και τις ψυχές που βρίσκονται σήμερα εδώ, στον κήπο της ξέγνοιαστης μέρας, προσπαθώντας ο καθένας με το δικό του να τη βγάλει καθαρή…

Ας κρατήσουν οι χοροί. Καλό Πάσχα