Ισχύς εν τη ενώσει

Δεν είμαι κακός τύπος. Απλά λίγο νευρικός. Θυμώνω εύκολα, δε σκέφτομαι και κάνω του κεφαλιού μου. Όμως στα δύσκολα ρίχνομαι στη μάχη και γίνομαι θυσία για το συνάνθρωπο. Ε, δε θα μπορούσα να γυρίσω την πλάτη μου στη Φλαβιάρα. Σπάραξε η ψυχή μου όταν τον είδα στο ενεχυροδανειστήριο να ξεπουλάει το χρυσαφικό του.

Αποκάλυψα στη Φλώρα όλη την αλήθεια. Μαζί πήγαμε στον τοκογλύφο και πήραμε πίσω τη καρφίτσα της γιαγιάς. Στην αρχή μας έκανε κόλπα ο μάγκας, ζητούσε τρελά λεφτά, αλλά κόντεψα να του κάνω το μαγαζί καλοκαιρινό και το μάζεψε τελευταία στιγμή.

Μετά προχώρησα το σχέδιο. Μπούκαρα σαν μπάτσος στη καφετέρια – κρησφύγετο του θείου που΄χει τρυπήσει το στομάχι από τους πολλούς καφέδες. Μόλις με είδε χέστηκε από το φόβο του. Και με το δίκιο του. Μιλάμε για μεγάλη ξεφτίλα. Με ακολούθησε και στο δρόμο δεν έβγαζε τσιμουδιά.

Η Φλώρα μας περίμενε στο σπίτι. Καθίσαμε στη κουζίνα. Μαγείρευε και είχε τρελά κέφια. Συνεχώς μας έλεγε για το προφητικό της όνειρο. Ντε και καλά, κάτι σημαίνει η πέτρα, και το ανακάλυψε. Περίμενε στη στάση του λεωφορείου και βλέπει διαφημιστική αφίσα για σεμινάριο με τίτλο: «η μαγική δύναμη των κρυστάλλων». Μυρίζομαι έξοδα, απάτη και κλάματα…

Ο θείος ζαρωμένο ανθρωπάκι στη γωνιά του. Έκλεισα το μάτι στη Φλώρα να κόψει τις μαλακίες και να περάσει στο θέμα. Και πέρασε. Δυστυχώς άρχισε πολύ ψυχαναλυτικά και μπερδευτήκαμε χειρότερα. Από τη ώρα που αποφάσισε να ανακαλύψει το βαθύτερο εγώ της δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε εδώ μέσα.

Μπήκα στη μέση να σώσω τη κατάσταση. Έβαλα τη καρφίτσα της γιαγιάς στο τραπέζι. «Είναι δικιά σου», του είπε, «τα ξέρουμε όλα, δε χρειάζεται να κρύβεσαι άλλο, εμείς θα σε στηρίξουμε μέχρι να βρεις δουλειά» Έβαλε τα κλάματα η Φλαβιάρα, ρίχτηκε στην αγκαλιά της και της φιλούσε τα χέρια. Αι, στο καλό συγκινήθηκα και με πήραν τα ζουμιά.