Δε ζητώ συγνώμη

Δε μας έφταναν τα δικά μας προβλήματα μέσα στο σπίτι θα πρέπει τώρα να ασχοληθούμε με το καινούργιο φρούτο – Εύα μονάχη στον κόσμο. Θα μας αποκαλύψει λέει το Μυστικό και θα τρέχει η ευτυχία από τα μπατζάκια μας.

Εγώ αλλιώτικα ξέρω τα πράγματα. Όταν έχεις μια επιθυμία, αδελφέ μου, δε ξαπλώνεις ανάσκελα για να την ονειρευτείς. Αν ήταν τόσο απλό θα είχαμε σαπίσει όλοι στον ύπνο. Όταν έχεις μια επιθυμία, αδελφέ μου, σηκώνεσαι όρθιος και αγωνίζεσαι με νύχια και με δόντια.

Και ιδού η απόδειξη. Ο Άλκης, πολιτισμένος μαλάκας, έστειλε προσκλητήριο γάμου. Πλάνταξε στο κλάμα το Φλωράκι και η φιλενάδα να κοιτάζει σα βρεγμένη γάτα. Ο θείος αμέτοχος στο οικογενειακό δράμα. Αποσύρθηκε σακατεμένος, στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του, με τη θερμοφόρα στο χέρι – ήθελε να διαλογιστεί σταυροπόδι στα γεράματα.

Και τότε η αμαρτωλή Εύα κάνει το μεγάλο λάθος. Βγάζει περιχαρής από την τσάντα της φράουλες. Φράουλες δε μπαίνουν εδώ μέσα. Είχαμε αποφασίσει να μποϋκοτάρουμε το προϊόν ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τα απεχθή γεγονότα της Μανωλάδας. Η Φλώρα συμφώνησε αλλά δε θέλησε να προσβάλλει τη φιλενάδα της.

Τα πήρα στο κρανίο και έγιναν οι φράουλες χυμός στο πάτωμα. Πρώτη φορά η Φλώρα με πέταξε έξω από το σπίτι. Όταν έκλαιγε τα βράδια εγώ σκούπιζα τα δάκρυα της. Εγώ ξάπλωνα στα πόδια της να τη ζεστάνω με την ανάσα μου.

«Να ζητήσεις συγνώμη», μου είπε, «διαφορετικά να ξεκουμπιστείς από εδώ μέσα». Θα ρίξω τα μούτρα μου στη φαντασμένη; Όχι βέβαια. Θα φύγω και δε θα με ξαναδεί κανείς τους…