Μικρές αγγελίες – Μεγάλες προσδοκίες

Η κατάσταση είναι τραγική. Ουρές ανθρώπων προς αναζήτηση εργασίας. Το πολύτιμο και αυτονόητο δικαίωμα στην επιβίωση κατάντησε είδος πολυτελείας. Οι αγγελίες των εφημερίδων περιγράφουν γενικά και αόριστα μια θέση. Επικοινωνείς μαζί τους και ανακαλύπτεις την τεράστια απάτη εις βάρος κάθε ανυποψίαστου και απελπισμένου υποψηφίου.

Συχνά οι απαιτήσεις είναι παράλογες, βάρβαρα ωράρια και εξευτελιστικοί μισθοί. Επικοινώνησα με φίλους για να έχουν το νου τους μήπως βρεθεί κάτι για μένα. Εισέπραττα την ίδια απάντηση: «δύσκολα τα πράγματα…δύσκολη η ηλικία σου…δύσκολος ο χώρος μας».

Η Φλώρα είναι εκνευριστικά αισιόδοξη. Αδιαφορεί για τα υψηλά ποσοστά ανεργίας αφού η Κβαντική φυσική μπήκε για τα καλά στη ζωή της και με τη δύναμη του νου προσελκύει μόνο ευχάριστα γεγονότα. Ο Φλοξ είναι εκνευριστικά απαισιόδοξος. Κάθε φορά που τηλεφωνώ για δουλειά κουνάει κοροϊδευτικά το κεφάλι του και με σφάζει με το υποτιμητικό του βλέμμα.

Ο αγαπημένος μου σύντροφος Δημήτριος αν και μου συμπαραστέκεται δεν παραλείπει να μου θυμίζει ευγενικά το τελευταίο μου δάνειο. Κι αυτό πληγώνει ανεπανόρθωτα την υπερηφάνεια μου.

Δεν είμαι άνθρωπος του ψεύδους. Σπανίως καταφεύγω σε μυθεύματα. Ούτε κατάλαβα πως ξεστόμισα μια τέτοια κουβέντα: «έχω ευχάριστα νέα, βρήκα δουλειά σε φροντιστήριο ξένων γλωσσών».

Οι αντιδράσεις ποικίλες και αναμενόμενες. Η Φλώρα επιβεβαίωσε τη δύναμη του οραματισμού, ο Δημήτριος με ρώτησε για τις οικονομικές μου απολαβές και μόνο το μαλλιαρό τέρας με κοίταξε καχύποπτα.

Καθηγητής αγγλικών, δουλειά κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μου, κοντά στη περιοχή μου. Ο ιδιοκτήτης του φροντιστηρίου εκτίμησε τα σπουδαία προσόντα μου και δίχως δεύτερη σκέψη μου πρότεινε θέση εργασίας. Η φανταστική μου εργασία, ο φανταστικός εργοδότης και ο φανταστικός μου μισθός. Μάλλον έμπλεξα άσχημα…