Ανώνυμος μεταφραστής

Σε βαθιές σκέψεις με έβαλε το σχόλιο της Φλώρας σχετικά με την ανωνυμία μου στο επικείμενο βιβλίο που μεταφράζω βαρυγκωμώντας για το ευτελές περιεχόμενό του.

«Αν κάτι δε σε βρίσκει σύμφωνο απλά μη το κάνεις. Αν το κάνεις τότε υπερασπίσου τις επιλογές σου», μου είπε και το μαλλιαρό τέρας έσπευσε να τοποθετηθεί επί του θέματος με παραδοσιακό τρόπο: «ποτέ μη φτύνεις στο πιάτο που τρως».

Για μια ακόμη φορά βρέθηκα αντιμέτωπος με την αιώνια διαμάχη του εαυτού μου ανάμεσα στο καλλιτεχνικό όραμα και τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής. Ανέκαθεν η αφοσίωσή μου στην Τέχνη δοκιμαζόταν αλύπητα από τις ειρωνικές επιθέσεις κοντινών μου προσώπων.

Τόσος κόπος. Τόση επιμονή. Σκυμμένος, ώρες ατέλειωτες, πάνω από τα βιβλία. Να ανακαλύπτω και να δημιουργώ μέσα από το ταίριασμα των λέξεων, καινούργιους κόσμους. Με δέος και τεράστια ηθική ευθύνη να αναλαμβάνω έργα σπουδαίων συγγραφέων. Εγώ μια πινελιά στα αριστουργήματά τους να γίνομαι ο αγγελιοφόρος της έμπνευσής τους.

Και τώρα; Εγκλωβισμένος στη θλιβερή ζωή μου επιλέγω ψεύτικο προσωπείο για να εξοικονομήσω κάποια λίγα χρήματα – ίσα να φτάσουν για τις βασικές ανάγκες – και μετά πάλι στο ίδιο δίλημμα, στην ίδια αγωνία. Ντρέπομαι. Και η ντροπή δε φτάνει για να ξεπλύνεις το λάθος. Χρειάζεται κάτι περισσότερο για να σταθείς όρθιος και δυνατός απέναντι στον εαυτό σου και στους άλλους.

Μέσα μου βρήκα τη δύναμη να πράξω το σωστό. Τηλεφώνησα στον εκδότη μου και αρνήθηκα να μεταφράσω το σκουπιδαριό του. Έκλεισα το τηλέφωνο με ανακούφιση.

Έφτιαξα μια κούπα ζεστό καφέ και άνοιξα την εφημερίδα μου στη σελίδα με τις μικρές αγγελίες. Δε μπορεί κάτι θα υπάρχει σ΄αυτό το μάταιο κόσμο και για μένα. Ο Φλοξ κάθισε δίπλα μου και με κοίταξε επίμονα στα μάτια. Για πρώτη φορά είδα μια κάποια εκτίμηση στο βλέμμα του.