Η Αφροδίτη είναι θυμωμένη

Τρία γράμματα μια λέξη μαγική. Ο κυπριακός λαός είπε ΟΧΙ. Επιτέλους, η Ευρωπαϊκή συμμορία πήρε το μάθημά της. Δε θέλουμε τα λεφτά σας. Δε θέλουμε σχέδια σωτηρίας που θα μας κρατήσουν όμηρους στη χώρα μας. Εμείς έχουμε το δικό μας σχέδιο. Έχουμε;

Οι Ρώσοι γύρισαν την πλάτη τους. Η Ελλάδα σχολιάζει χλιαρά και φοβισμένα. Η Κύπρος ολομόναχη στον κόσμο. Άρχισαν οι ειρωνείες και οι φοβέρες. Χεσμένοι πολιτικοί να σέρνονται στο θρόνο της Ευρώπης. Ο κυπριακός λαός έμεινε με τη μούντζα στον αέρα.

Στο μεγάλο παζάρι ξεπουλάμε σε τιμή ευκαιρίας. Τι γουστάρεις Ευρώπη; Το κομπόδεμα, τη γη, τη θάλασσά μας; Πάρε και μη φοβάσαι. Τζάμπα πράγμα. Οι φτωχούληδες φωνάζουν στους δρόμους αλλά η φωνή δε σπάει τα κάγκελα.

Καταλήξανε σε συμφωνία. Σώθηκε η Αφροδίτη. Χωρίστηκε στα δυο. Καλή και κακή. Δηλαδή, δε θα πεθάνεις τώρα, θα πεθαίνεις αργά, αδιαμαρτύρητα και θα πληρώνεις ακριβά κάθε σου ανάσα.

Μάθαμε τα νέα στις ειδήσεις. Μαλάκες μπροστά στην τηλεόραση να βρίζουμε το φταίχτη πολιτικό. Εμείς γεννήσαμε το τέρας. Το δικό μας γάλα έφαγε και τώρα κάνει μαγκιές. Σκατά. Πάλι στα ίδια γυρνάμε. Θεωρίες και σενάρια. Χάνουμε χρόνο. Θυμήσου. Ποτέ η πατρίδα δε λευτερώθηκε με ξένες δυνάμεις.

Δε με χωράει ο τόπος. Η Φλώρα τρώει σοκολάτες για να ξεχάσει το χαμένο της έρωτα. Η Φλαβιάρα θρηνεί για την κατουρημένη Έμιλυ Ντίκινσον. Έβαλα στη διαπασών δημοτικά τραγούδια. Άκουσα κλαρίνο και άναψε η ψυχή μου. Θυμήθηκα το γέρο του Μοριά. Πες τα Θόδωρε…