Φλώρα ετών τριάντα, γυναίκα μόνη, αλλά αισιόδοξη και αποφασισμένη να βρει άντρα, με στιβαρούς ώμους και καρδιά μικρού παιδιού, με σκοπό το γάμο. Η Φλώρα είναι όμορφη, προσέχει την εμφάνισή της και τρέμει στην ιδέα της μοναξιάς. Εργάζεται ως βοηθός σεφ σε εστιατόριο πολυτελείας, ονειρεύεται κάποια μέρα να φορέσει χρυσό σκούφο και να αποκτήσει το δικό της επαγγελματικό χώρο.
Φλάβιος ο στοχαστής, ετών πενήντα πέντε, καλλιεργημένος, ευαίσθητος και ονειροπόλος, αποκρύπτει επιμελώς την ομοφυλοφιλία του. Κερδίζει τα αναγκαία μεταφράζοντας κυρίως λογοτεχνικά βιβλία. Δηλώνει λάτρης των κλασικών συγγραφέων, του κινηματογράφου και των εικαστικών τεχνών.
Φλοξ ο ακτιβιστής σκύλος. Εκρηκτικός και παθιασμένος, ακραίος και αντισυμβατικός, κουβαλάει μέσα του το φιλότιμο και περήφανο τσολιαδάκι της εθνικής μας ιστορίας. Διαθέτει υπερφυσικές ικανότητες. Μιλάει, διαπραγματεύεται και υπερασπίζεται, ακόμη και με τη βία, τις ασθενείς κοινωνικές τάξεις. Αν χρειαστεί πετάγεται σε ανύποπτο χρόνο σε όποιο σημείο του πλανήτη θελήσει αλλά στο τέλος της ημέρας επιστρέφει στη βάση του.
Αυτοπροσώπως
Φλώρα
Μα φυσικά καταλαβαίνω. Ασφυκτιούσε. Προβλήματα αναπνευστικού τύπου. Χρειάστηκε χώρο και χρόνο να βρει το χαμένο του εαυτό. Προβλήματα προσανατολισμού. Φταίω δεν υπάρχει δικαιολογία. Με προειδοποίησε και έκλεινα τα αυτιά μου. Δέκα χρόνια στάθηκα πλάι του, ήσυχα και αδιαμαρτύρητα, περιμένοντας να τελειώσει τις σπουδές του, τη στρατιωτική του θητεία, να στεριώσει σε μια καλή δουλειά.
Μέχρι τότε πλήρωνα το νοίκι, τα προσωπικά του έξοδα, δεν παραπονέθηκα ποτέ, άντεξα το δηλητήριο της μάνας μου μέχρι να ξεστομίσει την πολυπόθητη πρόταση γάμου. Επίσης πήρα δάνειο στο όνομά μου και αγόρασα μονοκατοικία με κήπο, τρεις κρεβατοκάμαρες, δυο μπάνια, σαλόνι κουζίνα αποθήκη και γκαράζ, το επίπλωσα, έτρεξα για όλα μόνη μου κι αυτός με εγκατέλειψε μια βδομάδα πριν το γάμο.
Το νυφικό μου με το υπέροχο ντεκολτέ του να αναδεικνύει το στήθος μου βρίσκεται κρεμασμένο στην ντουλάπα. Εγώ θα το φορέσω. Εγώ θα παντρευτώ κι αυτός θα υποφέρει μέχρι το τέλος της ζωής του για την απόφασή του. Μέχρι τότε πρέπει να αντιμετωπίσω την πρακτική πλευρά του ζητήματος. Ο Φλάβιος…μα βέβαια…έχασε το σπίτι του. Ο αγαπημένος μου θείος σίγουρα θα χρειάζεται βοήθεια.
Φλάβιος
Φρίκη. Εφιάλτης. Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψω όσα εκτυλίχθηκαν μπρος στα μάτια μου. Παρακολουθούσα σιωπηλός και ανίκανος να αντιδράσω σε τόση βαρβαρότητα. Άνθρωποι ψυχροί και αποφασισμένοι να εκτελέσουν τις εντολές του νόμου. Μέσα σε λίγη ώρα λεηλάτησαν το σπίτι μου και με πέταξαν στο δρόμο. Κι όλα αυτά για μερικά χρήματα – χρωστούμενα, δε λέω -, μα ποιος δεν χρωστάει σε αυτή τη χώρα και εντέλει δεν αξίζω τόση σκληρότητα, – μια κάποια επιείκεια θα με διευκόλυνε τη δεδομένη στιγμή.
Μετά χιλίων κόπων και βασάνων διέσωσα μερικά πολύτιμα αντικείμενα, συναισθηματικής και πνευματικής αξίας, βιβλία κυρίως και δίσκους αγαπημένων μουσικών. Ο δικαστικός κλητήρας, τάχα μου, πολύ λυπήθηκε, με χτύπησε ελαφρά στον ώμο και με ρώτησε αν χρειάζομαι κάτι. Δεν μου το επιτρέπει η μόρφωση και ο χαρακτήρας μου αλλά πολύ θα ήθελα να τον στείλω στο διάβολο.
Αρνήθηκα με μια απλή κίνηση του κεφαλιού ενώ ταυτόχρονα μάζευα τα τελευταία απομεινάρια της πληγωμένης αξιοπρέπειάς μου. Η πρόταση της ανιψιάς μου Φλώρας ήρθε σαν θείο δώρο. Φυσικά με το αζημίωτο. «Θα είναι μια προσωρινή λύση», μου είπε και δέχτηκα με ανακούφιση. Ο συμπαθέστατος σκύλος της δεν ενθουσιάστηκε με την παρουσία μου. Η ίδια με διαβεβαίωσε πως καθόλου δε θα με ενοχλήσει το καλόβολο σκυλάκι της.
Φλόξ
Υπάρχει παγκόσμιο σχέδιο εξόντωσης. Χρόνια πριν μιλούσα για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα και σε όλο τον κόσμο. «Ε, τρελο- Φλοξ», μου φωνάζανε, «πάλι φαντάζεσαι εχθρούς και συνωμότες». Τώρα κανείς δε με κοιτάει στα μάτια, έβαλαν την ουρά κάτω από τα σκέλια και αλλάζουν δρόμο. Μυαλά αλλάξτε βρεεε… Ζήσατε όνειρο κονσέρβα με ημερομηνία λήξης και τώρα σας φταίει η ξανθιά κυρία με τα αυστηρά κουστουμάκια. Μετρήσανε οι ηγέτες κεφάλια και αντοχές, πίσω από τα κάγκελα το πειραματόζωο, καμένος εγκέφαλος, τρομοκρατία.
Μίλησε ο ανώτατος άρχοντας και υποσχέθηκε να διαπραγματευτεί σκληρά για να σώσει τη χώρα από την καταστροφή. Έπιασε μια γωνίτσα στο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι της Ευρώπης, κλαψούρισε, χαμογέλασε και μετά ανασήκωσε τα μανίκια και έβαζε υπογραφές. Στοίβα χαρτιά μπροστά του, σχέδια σωτηρίας με ακριβό αντίτιμο, υπέγραφε και σώπαινε, σώπαινε και τρίβανε τα χέρια τους.
Εμένα με έχουν παρκάρει μπροστά στην τηλεόραση για να ησυχάσει το κεφάλι τους. Ξυπνάω νωρίς και στήνομαι στην οθόνη. Βλέπω, ακούω, ενημερώνομαι. Κι όταν όλοι νομίζουν πως κάνω βόλτες στη γειτονιά για να περάσει η ώρα εγώ βγαίνω στους δρόμους. Διαδηλώσεις, δακρυγόνα και ξύλο. Με πνίγει το δίκιο και θυμώνω. Κι όταν θυμώνω δεν είμαι καθόλου ευχάριστος τύπος…