Ο ιδανικός άντρας

Οι γυναίκες ζητάνε πολλά από τους άντρες. Κι έτσι το ιδανικό ταίρι γίνεται ανύπαρκτο και τα χρόνια περνούν…

Φλώρα 2

Θα μου πει εμένα σε πόσα λεπτά ψήνεται το φιλέτο μοσχάρι; Τόσα χρόνια στην κουζίνα και ήρθε το παιδαρέλι να μου κουνήσει το δάκτυλο. Το αφεντικό μου φταίει – το΄κανε πάλι το θαύμα του. Αντί να εκτιμήσει τον κόπο και τις θυσίες μου δε χάνει ευκαιρία να με μειώνει με τη συμπεριφορά του.

Ήρθε καινούργιος μάγειρας στο μαγαζί. Βοηθός μου συστήθηκε αλλά με ύφος χρυσού σκούφου. Όλα τα ήξερε ο Λάκης. Ακόμα δε τελείωσε τη σχολή και είχε γνώμη. Μετά βίας συγκρατιόμουν να μη χώσω το κεφάλι του στην κατσαρόλα. Άσε που το παίζει γκόμενος. Εντάξει, δε λέω, είναι νοστιμούλης, αλλά όχι για τα δικά μου γούστα.

Τα δικά μου γούστα; Εγώ θέλω τον άντρα σοβαρό, έξυπνο, καλλιεργημένο, γενναιόδωρο, ρομαντικό. Δηλαδή, ονειρεύομαι τον ανύπαρκτο άντρα. Όχι ακριβώς ανύπαρκτο…Περίεργο αλλά όσοι έχουν αυτά τα προσόντα είναι ήδη καπαρωμένοι. Ανάρπαστοι γίνονται και το βρίσκω λογικό.

Θα αρχίσω να πιστεύω στην τύχη. Τύχη να τον γνωρίσεις τη σωστή στιγμή. Τύχη να σε εκτιμήσει στη δική του σωστή στιγμή. Τύχη να θέλετε και οι δυο τα ίδια πράγματα. Τύχη ο γάμος. Τύχη μετά το γάμο. Γαμώ τη τύχη μου…η γκαντέμω.

Πρέπει να ζευγαρώσω. Πρέπει να ηρεμήσω. Πρέπει να κινηθώ έξυπνα. Κυρίως να μη δείχνω απελπισμένη – καταντάει αξιολύπητο και απωθητικό.

Ο Λάκης έχει μια θεωρία για τις γυναίκες. Όσο τις φτύνεις τόσο κολλάνε. Πρωτότυπο. Τι βλάκας θεέ μου! Μα καλά υπάρχει γυναίκα να πάρει σοβαρά αυτό τον τύπο; Υπάρχει. Εγώ. Όταν μου πρότεινε να πάμε για ποτό μετά τη δουλειά δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.